Živimo u vremenu mnogih privlačnih ponuda, koje su tako zamišljene, da nam se svide „na prvi pogled“, prilagođene našim čulima, odmah. Cjelokupni sistem razmišljanja modernog čovjeka bavi se samo time da li je nešto interesantno ili ne, da li je privlačno, lijepo ili zabavno. Malo se razmišlja o tome: koliko je to opravdano i ispravno? Zato moramo odstupiti od moderne površnosti, ako hoćemo da imamo inteligentni, činjenični uvid kako u područje astrologije, tako i u mnoge srodne tematike.
Iako je savremeno doba prosvećenosti umnogome doprinijelo naučnoj izgrađenosti ljudskih stavova, zašto čovječanstvo nije napustilo stara vjerovanja u kosmička (astralna) božanstva (politeizam) i vjerovanje u predestinaciju – predodređenost čovjekove sudbine „voljom bogova“, što astrologija upravo nudi? Vidjeli smo da je astrologija prava religija. Međutim, zbunjujuće je što je ona kao takva ipak uspjela da se probije i u naše naučno doba. To je moglo samo zahvaljujući tome što su moderni astrolozi odvojili ovu religiju vjerskog sadržaja, a pripisali mu naučne. Time smo dobili vjeru „koja koristi jezik nauke i nauku što temelj svojih predviđanja traži u vjeri,“ kako kaže Buše-Leklerk.
Zato što astrologija koristi jezik što teži da bude naučni, zato što svoja proricanja temelji na tačnim astronomskim proračunima i zato što se bavi empirijskim predmetima – nebeskim tijelima – nauka je dužna da procijeni vrijednost metoda i njihovih rezultata.
Do sada smo puno rekli o istorijsko-okultnoj strani astrologije. Međutim, potrebno je podvrći je i naučnom testu. Vidjećemo da ne samo na duhovnom planu, već gledano i sa naučne strane astrologija ima ozbiljne probleme i mane.
Prvi problem: neusklađeni sistemi
Postoje više različitih sistema i pravaca astrologije, koji se međusobno bitno razlikuju. Zapadne škole se razlikuju od istočnih: kineskih, indijskih, islamskih i jevrejskih. Takođe i u Evropi postoje različite škole:
i) TRADICIONALISTIČKA od Ptolomeja do Morina d Vilfranša (Villfranche), koja okuplja ozbiljne astrologe kojima dugujemo mnogo zbog znanja iz oblasti istorije više konjekturalne veštine (zasnovane na pretpostavkama) ali i trgovce ‘nebeskim porukama’ koji otkrivaju svo neznanje principa astrologije.
Ova kategorija se zasniva na tradicionalnim istorijskim izvorima antičkih astrologa, o kojima je već bilo riječi. Ova inače najzastupljenija škola, kojoj pripada većina „ozbiljnih astrologa“, ne vodi računa o naučnim dostignućima.
ii) NAUČNA ŠKOLA, koja se zove i fizička i kosmobiološka (astronomske orijentacije), sa centrom u Švajcarskoj… Naučnici nastoje da u astrologiju uklope rezultate astronomskih istraživanja, kao što su ona koja se oslanjaju na uticaj hromosferičnih erupcija, Sunčevih pjega, Mjesečevih mijena, meteorskih kiša.
Međutim, vrlo lako se može vidjeti da astrolozima nauka koristi samo kao paravan, a ne i kao stvarni putokaz. Astrologija se u principu ne obazire na stvarne naučne činjenice. Čak i u ovakvim slučajevima naučnih istraživanja pripadnici ove naučne škole ne napuštaju stare paganske tradicije.
iii) SIMBOLISTIČKA (na osnovu Frojda i Junga – inače manje prihvaćena).
„Simbolisti teže da astrologiju očiste od mehaničkog aspekta tumačenja, krute primjene tradicije.“
Ovdje je pokušaj uvođenja psihoanalize kao kategorije tumačenja podsvjesnih uticaja planeta na čovjeka. Međutim, iako se može dokazati takav uticaj na psihu putem svih zračenja iz kosmosa ovo još uvijek nije naučni pristup realnim uticajima, već korišćenje sistema simbola, koji je opet sličan okultnim šiframa.
iv) STRUKTURALNA koja smatra da karta neba omogućava da se evidentira skup znakova, shvaćenih kao elementi koji su osjetni i dosta značajni. Vrlo je važno rastumačiti njihovu kombinatoriku, pokušati da se shvati kako se urezuje jedan u drugi, dekodirati ih tako da postanu razumljivi.
Ona smatra da cjelokupni skup svih uticaja djeluje zajednički na čovjekovu psihu. Kao i simbolistička, i ona je obilježena Frojdovom psihoanalizom, kao i analizom istočnjačkih filozofija.
Kao što se vidi, astrologija nema nikakve stabilne kriterije i nauku. Ona je u stvari skup mnoštva različitih gledišta, koja su često suprotna, isključiva i koja ne priznaju uvijek jedno drugo. Razlike u vrstama astrologije tiču se ne samo vrste tumačenja, već i mnogo važnijih elemenata. Neki sistemi imaju 8, drugi 12, a treći 14 ili 24 znakova Zodijaka. Tako biste po različitim vrstama astrologija dobijali različite sudbine. To možete provjeriti i upoređivanjem horoskopa iz različitih novina. A kako znati onda koja je od njih ispravna?!
Prema otkriću dr Džeklin Miton, članice Britanskog kraljevskog astrološkog društva, tvrdi se da „nijedan od sadašnjih znakova Zodijaka nije na svom mjestu, a nedostaje i 13. znak, Zmijonoša, za rođene između 30. novembra i 17. decembra.“
Prema tome, sve dosadašnje prognoze nisu bile ispravne i do sada smo dakle – bili u zabludi!
Sve te međusobne razlike govore da nije riječ o jednoj objektivnoj naučnoj disciplini, već o jednom čisto tradicionalističkom sistemu koji će biti dovoljno atraktivan da privuče pažnju i stvori utisak autoritativnosti.
Drugi problem: geocentrično stanovište
Ako položaj planeta utiče na sudbinu čovjeka, onda je cijela postavka astrologije pogrešna, jer je postavljena na geocentričnom sistemu (sa Zemljom u središtu). To je jedna od osnovnih razlika između astrologije i astronomije. Naučno je dokazan heliocentrični sistem (sa Suncem u sredini).
Ako na budućnost čovjeka utiču položaji i međusobni uglovi kretanja planeta, onda je cjelokupni sistem potpuno pogrešan, kad ne odgovara stvarnom položaju planeta. Čak i po astrološkim osnovama ona ne može da se dokaže. Osnovna postavka je nenaučna i pogrešna, pa su i svi zaključci pogrešni.
Treći problem: planete koje nedostaju
U najčešće korištenom astrološkom sistemu postoji 7 planeta koje kruže oko Zemlje, umjesto 10 (zajedno sa Zemljom), koliko ih stvarno ima.
Drevni narodi su znali za planete vidljive golim okom: Merkur, Veneru, Mars, Jupiter i Saturn. Uran je 1781. otkrio Heršel, a Neptun je otkriven 1846. odmah posle Leverijeovih proračuna, kojima mu je odredio položaj prije nego što je otkriven teleskopom. Pluton su 1930. otkrili Persi Louel i Klajd Tombo.
Ako svaka planeta vrši inteligentni uticaj na ljude, šta je sa ove tri kasnije otkrivene koje se u astrološkim kartama uopšte ne uzimaju u obzir? Čak i prema samoj njenoj teoriji svi sadašnji rezultati su pogrešni, jer nisu uzete u proračunima sve planete.
Kada astrolozima zatreba, u cjelokupni prikaz unose izmišljeno nebesko tijelo Keti. Međutim, kada treba uzeti u obzir naučne činjenice, oni se ne obaziru puno na nedostatak pravih planeta. Očito da njih ne interesuje naučna istina, već samo stare teorije drevnih okultista, antičkih astrologa i vračara.
Četvrti problem: neispravno računanje vremena
Ako planete utiču na nečiju sudbinu, onda bi to trebalo biti od začeća, a ne od rođenja, kako astrologija računa. Svi nasledni činioci stiču se prilikom oplodnje jajne ćelije kada se stvara genetski kod a ne rođenjem. Sam sistem računanja od rođenja je potpuno pogrešan i po samoj teoriji astrologije o uticajima planeta, kada su kasniji uticaji zanemarljivi u odnosu na ključno doba formiranja strukture ličnosti.
Prilikom rođenja ne dolazi više ni do kakve promjene u osobinama gena djeteta. Poznato je da za vrijeme trudnoće razni uticaji snažno djeluju na dijete. Međutim, oba ova realna, optimalna momenta za bilo kakve uticaje na dijete astrologija potpuno zanemaruje i daje jednu potpuno nerealnu i nenaučnu teoriju koju jasno prikazuju sledeće tri izjave:
„Još od antičkog doba, njeno osnovno načelo je da dijete trpi presudni uticaj zvijezda. To je zapravo, najpoznatija grana astrologije koja se sastoji u pravljenju karte neba u času rođenja neke osobe i u njenom tumačenju.“
„Još od antičkog doba, njeno osnovno načelo je da dijete u času svog rođenja trpi presudan uticaj zvijezda.“
„U astrologiji, položaj planeta u trenutku rođenja ima važnu ulogu.“
Očito da astrologija ne uzima u obzir naučne činjenice, već zastupa mistične tvrdnje suprotne prirodnim zakonima.
Peti problem: Blizanci
Prema astrologiji, datum rođenja određuje sudbinu. Međutim, poznato je u praksi da čak i blizanci (koji nisu jednojajčani) mogu biti sasvim različiti. Jedan može biti vrlo uspješan, a drugi ne. Očito da računanje sudbine na osnovu momenta rođenja nema nikakve osnove.
Šesti problem: ograničen vidokrug
Astrologija je rođena u krajevima bliže Ekvatoru, tako da je njen vidokrug sasvim drugačiji od našeg u Evropi. A i dan danas se astrološka karta neba prikazuje na osnovu osmatranja starih vavilonskih astrologa. Osim toga, njihove karte ne uzimaju u obzir one koji žive na izrazito sjevernim ili južnim krajevima. Da li to znači da kosmos ne utiče iznad 66 stepeni geografske širine, na one koji žive u Finskoj, Aljasci, Grenlandu?
Ova teorija nema odgovora niti pomoći za one koji su izvan njenog vidokruga. To je takođe veliki nedostatak ove „božanske sveznajuće“ nauke.
Sedmi problem: nedostatak njene naučne potvrde
Naučna vrijednost njenih originalnih postavki ravna je nuli. Iako se astrologija služi nekim astronomskim saznanjima, u poslednje vrijeme uključujući i psihologiju, to je daleko od pravog naučnog pristupa, koji ima neoborive temelje. Astrologija je potpuno suprotna svim prirodnim naučnim disciplinama (astronomiji, fizici, genetici, itd.).
Astronom Pariskog opservatorijuma, Pol Korde (Paul Cordec), nakon pregleda horoskopa 2817 muzičara zaključio je:
„Položaj Sunca nema nikakvog muzičkog značaja. Muzičari se rađaju tokom cijele godine bez nekog pravila. Nijedan zodijački znak, niti dio znaka, ne utiče povoljno ili nepovoljno na njih.“
Astrologija je potpuno nenaučna teorija, nasuprot prirodnih zakona i pojava. Ona nema nikakve osnove u prirodi i nauci i uglavnom je mašinerija koja treba da upravlja lakovjernima. Ne postoji nikakva naučna statistika koja bi dokazala ispunjena proročanstva astrologije.
Osmi problem: pomjeranje sazvežđa
Prvi autori astrologije nisu znali za pomjeranje sazvežđa u odnosu na naš planetarni sistem, precesije, pa astrologija to ni danas nije uzela u obzir, iako su se za proteklih 2000 godina ona pomjerila za čitavih 30 stepeni geografske širine. To znači da je sazvežđe Djevice sada u znaku Vage, a Vage u znaku Škorpiona, i tako dalje. Tako postoji jedno zamišljeno sazvežđe (tropsko) na osnovu kojeg se pretežno računa, i ono stvarno koje se stalno pomjera. Čak i na temelju astrologije kompletno dosadašnje računanje je potpuno promašeno i nerealno.
Deveti problem: cjelokupna struktura astrološkog neba je samo prividna a ne stvarna
Zodijački znaci određenih sazvežđa koji su ključni faktori astroloških uticaja samo su zamišljene linije koje spajaju udaljene zvijezde:
Zodijak, ili zodijački krug je prikaz nebeskog svoda u čijem centru se nalazi Sunce. Kako se na tom nebeskom svodu nalazi neizmjeran broj zvijezda skupljenih u sazvežđu, ljudi su tokom hiljada godina unazad, posmatrajući nebo, dobijali utisak da grupe zvijezda liče na nekakve konkretne slike, i obličja pa su ih tako grupisali u sazvežđa.
Ljudima se u stvari pripisuju osobine mitskih životinja i bogova. Međutim, sama sazvežđa, za koja se smatra da svojom strukturom sačinjavaju zvjezdani sastav zodijačkih znakova, nisu u stvarnosti ni u kakvoj vezi ni sa Zemljom ni Suncem, kako ih ti znakovi predstavljaju, već nama tako izgledaju na osnovu naše tačke gledanja. Te zvijezde su inače toliko međusobno udaljene, da ni u kom slučaju ne formiraju nikakve stabilne strukture, kao što ih astrologija prikazuje.
Takođe kretanje Sunca i planeta kroz ta sazvežđa – daleko je od stvarnosti. Ona su toliko daleko da kretanje našeg planetarnog sistema nema nikakvog dodira sa tim sazvežđima. Gledano sa Zemlje, starim astrolozima je izgledalo da se Sunce kreće kroz sazvežđa, što je samo privid. U stvarnosti ne postoji nikakva veza između Sunca, Zemlje, planeta i zvjezdanih sazvežđa onako kako ih astrologija prikazuje. Cjelokupni astrološki prikaz svih tih odnosa i uticaja samo je iluzija, što je u stvari i kompletna astrologija.
Deseti (i najveći) problem: problem autoriteta
Astrolozi nemaju nikakav objektivni autoritet. To nisu niti prirodni zakoni, niti egzaktna nauka već, kao što smo citirali astrološko objašnjenje:
„Astrologija se zasniva na tradiciji.“
Već je objašnjeno da je riječ o antičkoj tradiciji – Antičkim Misterijama, religiozno-okultnim tumačenjima paganskih sveštenika, koja su prvenstveno služila u svrhu pokoravanja lakovjernih i neobrazovanih narodnih masa.
Ono čime se astrolozi diče i na temelju čega polažu svoj autoritet je činjenica da je:
„zbog svoje drevnosti i univerzalnosti, astrologija postala važan civilizacijski i kulturni činilac,… astrologija ima precizne zakone, osnovne principe, pa i škole koje su ponekad suprotstavljene. Naročito ima svoj istorijski razvoj koji je nerazdvojiv od istorije nauke i mišljenja.“
Dakle, glavni temelji autoriteta u prilog astrologije su:
- Duga istorijska tradicija (koja vodi poreklo od paganskih religija).
- Razrađena nauka sa svojim „preciznim zakonima“ (vidjeli smo koliko su precizni, kada se međusobno razlikuju, nisu stabilni i konačni).
- „Osnovni principi“ (identični magijsko-okultnim i spiritističkim učenjima).
- „Škole koje su ponekad suprotstavljene“ (koje isključuju jedna drugu – koliko možemo i kojoj treba da vjerujemo, ako nema pouzdanog autoriteta?).
- „Istorijski razvoj koji je nerazdvojiv od istorije nauke i mišljenja“ (koji je u početku služio samo obrazovanoj eliti da bi vladala narodom. Naučno znanje je oduvijek bilo ljubomorno čuvano samo u svešteničkim krugovima, radi lakše manipulacije narodom. Kasnije kada nauka biva odvojena od paganske religije, dolazi do savremenog naučnog odbacivanja astrologije).
- Činjenica da su „većina današnjih astrologa samouka“ (što i dovodi do njihovih proizvoljnih i međusobno oprečnih tvrdnji, bez ikakve naučne opravdanosti).
Ključna tvrdnja koja nam pomaže da razumijemo pravu prirodu astrologije kaže da je ona: „vještina koja se zasniva na pretpostavkama“.
Dakle, ona počiva isključivo na pretpostavkama. Predgovor citiranog djela prikazuje misao koja otvara oči sledbenicima astrologije:
„Ona je pitanje povjerenja, vjere, mada se tokom vjekova oslobodila svakog religioznog supstrata“.
Čitaocu je vjerovatno poznato da je supstrat u stvari sastavni dio. Kako je uspjelo današnjim astrolozima da „oslobode“ jednu religiju religioznosti, kada je ona ostala u svemu ista, nalik svom prvobitnom originalu? Ako je jedna ideja „pitanje povjerenja, vjere“, kako da ona nije religija? Za jednu pravu nauku nije neophodna vjera i povjerenje. Tu su nepobitne činjenice koje govore i dokazuju. Međutim, za astrologiju se to ne može reći.
U nespretnom pokušaju negiranja njene prave prirode, astrolozi ipak priznaju da je astrologija religija. Ako to već jeste, zašto se to ne prizna otvoreno, već se stalno krije iza maske geometrijskih proračuna, koji naizgled liče na astronomske, stvarajući privid nauke? Očito da ti pokušaji prikrivanja žele da sakriju pravu istinu, koja ne bi bila prihvaćena kada bi se otvoreno otkrila. Jedini autoritet na koji se astrologija može opravdano pozvati je njen vrhunski bog Sunce, kome je ona i posvećena, to jest onaj koji se krije iza ovog simbola. Cilj ove studije je da razotkrije tu pravu pozadinu i pokaže nam pravi karakter astrologije.
Nadamo se da pored svega otkrivenog postaje jasno koliko uopšte može biti opravdano baviti se jednom čisto spekulativnom „naukom“ smišljenom radi zabave, ali i vladanja ljudskim umovima. To je dobro matematički razrađen sistem programiranja ljudi, iza koga stoji jedan plan za čitavo čovječanstvo.
Konačno, pitamo se: kada astrologija nije naučno provjerena, zašto toliko ljudi i dalje hrli ka njoj, plaća velike novce za svoje horoskope i slijepo vjeruje u te priče?
U životu često ima poraza i čovjek, uglavnom, tada ima potrebu da krivicu za svoj neuspjeh prebaci na drugoga i nekako je opravda. I to je mnogima lakše od poštenog suočavanja sa problemima i naporima da se oni riješe. Američko udruženje za društvene i psihološke studije objavilo je još 1940. godine deklaraciju u vezi toga:
„Glavni razlog koji neke ljude okreće ka astrologiji i drugim praznovjericama je pomanjkanje unutrašnjih sredstava tih ljudi za rješavanje ozbiljnih problema sa kojima se suočavaju.“
„Vjera u astrologiju danas je, dakle, simptom društvenog i psihološkog nereda – ozbiljan i težak simptom. Čovjek traži nešto što je napredak zasad omanuo da mu pruži: to je možda traganje za smislom života.“
Osnovni razlog vjere u astrologiju je nedostatak prave religije u pravog Boga, za kojim čovjek neminovno teži i ima potrebu. Kada bi je imao ne bi prebacivao svoju krivicu na zvijezde i sudbinu, već bi bio u stanju da hrabro prizna svoju pogrešku, da se suoči sa problemom i božanskom mudrošću, koju može dobiti kroz Njegovu Riječ – Sveto pismo, riješi ga.
Iz knjige Dragana Mirkovića Astrologija i Novo doba (adaptirano)
