Jedno od najčešćih pitanja kreacionista je: „Kako je velika raznolikost ljudi nastala od jednog ljudskog para?“ Ironično je da mnogi ljudi koji ovo smatraju neodgovorenim vjeruju u nešto daleko nevjerovatnije, da su svi živi organizmi nastali iz jedne ćelije, koja je i sama nastala od neživih hemikalija. Ako se može vjerovati da su slučajna mutacija i prirodna selekcija adekvatno objašnjenje za te ogromne promjene (sa ogromnim povećanjem sadržaja informacija), onda su ovi mehanizmi sigurno dovoljni za kreacionističko viđenje manjih promjena (koje ne uključuju generisanje novih, funkcionalnih informacija).
Teorija Stvaranja/Pada može objasniti sve varijacije u čovječanstvu ističući da je originalni par imao ogromnu genetsku varijabilnost. Promjenjivanje ove varijabilnosti, određeni gubitak složenosti zbog mutacija i prirodna selekcija mogu objasniti svu trenutnu varijabilnost. Širok raspon boja kože može proizaći iz samo četiri gena za distribuciju melanina.
Različite boje očiju proizlaze iz raspršivanja svjetlosti čestica melanina u šarenici, a uočena boja zavisi o količini i dubini melanina. Slično je i plavetnilo neba uzrokovano rasipanjem svjetlosti na molekulima zraka, dok je ružičasti/crveni zalazak sunca rezultat plićeg ugla sunčevih zraka. Čestice prašine pojačavaju ovaj efekat, često dovodeći do veoma živopisnih zalazaka sunca. Albinizam je uzrokovan štetnom mutacijom koja uveliko smanjuje ili uništava sposobnost sinteze melanina. Bez melanina u očima albina, krvni sudovi su vidljivi, pa su oči ružičaste.
Međutim, evolucija od čestica do ljudi mora postulirati mehanizam koji može proizvesti nove složene informacije. Prirodna selekcija ne može proizvesti informacije; može birati samo između dostupnih informacija.
Porijeklo krvnih grupa
Jedan aspekt širokog spektra ljudi su sve različite krvne grupe. Sledeće objašnjenje pokriva glavne A, B i 0 krvne grupe.
Krvne grupe A i B uzrokovane su različitim antigenima (supstancama koje izazivaju imunološki odgovor) na površini crvenih krvnih ćelija. Njihova proizvodnja je pod kontrolom DNK. Antigeni se razvijaju iz površinskog prekursora crvenih krvnih zrnaca koji se zove H supstanca, koja je zajednička za A, B i 0. Tip A je rezultat postavljanja N-acetilgalaktozamina od strane enzima tipa A transferaze na H supstancu. Tip B je rezultat vezivanja galaktoze za H pomoću transferaze tipa B.
Tip 0 je rezultat jednostavne tačkaste mutacije koja je uveliko smanjila ili uništila sposobnost transferaze tipa A da veže N-acetilgalaktozamin na H supstancu. Imajte na umu da je ovo primjer gubitka informacija, pa je irelevantan za evoluciju od čestica do ljudi. Ova neefikasna transferaza tipa A naziva se cirkulirajući protein. Neefikasnost cirkulirajućeg proteina tipa 0 zavisi o tački u DNK gdje se mutacija dogodila, jer neki tip 0 veže više N-acetilgalaktozamina za H od drugih. To ponekad uzrokuje neslaganja među bankama krvi. Mutacije su se vjerovatno dogodile rano u ljudskoj istoriji, od 0 je najčešća krvna grupa. Nevezana H supstanca je sama po sebi antigen koji rezultira rijetkom krvnom grupom Bombaj ili 0h.
Kod ljudi postoji jedan gen koji kontroliše AB0 krvnu grupu. Postoje tri verzije gena, ili alela: A, B ili 0. Budući da je gen uvijek prisutan kao par alela, pri čemu je po jedan naslijeđen od svakog roditelja, mogući genetski sastav svakog pojedinca je AA, BB, AB, A0, B0 ili 00. Alel 0 je recesivan za A ili B, što znači da je u prisustvu alela A ili B krvna grupa određena A ili B alel. To jest, osoba A0 ima krvnu grupu A; B0 osoba ima krvnu grupu B, dok samo osoba 00 ima krvnu grupu 0. Svako ko ima krvnu grupu 0 naziva se opštim davaocem jer njihovoj krvi nedostaju antigeni A ili B tako da se krv 0-grupe može dati osobi s krvnom grupom A, B ili AB. Ako se, na primjer, krv A-grupe daje osobi s krvnom B-grupom, alergijska reakcija može dovesti do smrti primaoca.
Da bi muž i žena prenijeli sve alele na svoju djecu, između sebe moraju imati alele A, B i 0. Dakle, Adam i Eva su mogli imati bilo koju od sledećih genetskih struktura:
A0 i B0, AB i 00, AB i A0, AB i B0, AA i B0 ili BB i A0, odnosno bilo koju kombinaciju u kojoj oba roditelja imaju sva tri alela između sebe. Druga mogućnost je da je 0 gen nastao kasnije mutacijom kao što je gore diskutovano. Ako je tako, roditelji bi trebali imati samo A i B između sebe, tako da oboje mogu biti AB, ili AA i AB, BB i AB ili AA i BB.
Da su Adam i Eva genetski bili A0 i B0, na primjer, njihova djeca bi mogla imati AB, A0, B0 ili 00 genetski sastav, dajući krvne grupe AB, A, B ili 0. Zaista, oko 25% njihove djece bi bilo od svake vrste.
| A | 0 | |
| B | AB | B0 |
| 0 | A0 | 00 |
Ako su Adam i Eva imali 56 djece, prema jevrejskoj tradiciji, tada bi bilo oko 14 svake krvne grupe.
Pretpostavke o Adamovoj i Evinoj krvnoj grupi
Koju krvnu grupu je imala Eva zavisi od toga kako je Bog stvorio Evu od Adama.
Jedan mogući model je da je Eva bila Adamov klon, osim naravno njenih polnih hromozoma, pošto su žene XX, a muškarci XY. Dr A.E. Vajlder-Smit je u svom komentaru Izvještaja o Postanju predložio je da je Bog eliminisao Y i udvostručio X. Do ovog prijedloga je nezavisno došao genetičar dr Robert Karter.
U ovom slučaju, Eva bi zaista imala istu krvnu grupu kao Adam. Ako je tako, onda je najvjerovatniji scenario da su oboje imali tip AB. Kako onda objasniti 0 krvnu grupu? 0 grupa je vjerovatno nastala mutacijom A koja je izgubila informacije. Budući da je tako česta širom svijeta, morala je nastati prije raspada populacije u Vavilonu, možda čak i prije Potopa.
Nedavno su dr Karter i dr Džon Sanford predložili da je Eva haploidni klon. To jest, Bog nije samo eliminisao Y hromozom, već polovinu cijelog Adamovog genoma, a zatim je duplicirao cijelu drugu polovinu. Dakle, tamo gdje je Adam bio heterozigot, ne samo u polnim hromozomima već svuda, Eva je bila homozigotna.
U ovom slučaju, najvjerovatnije je da je A gen dupliciran iz Adamovog heterozigotnog AB, da bi Eva imala AA. Ovo bi objasnilo zašto je A danas mnogo češći od B. I ovdje je 0 rana mutacija A; postoji opšta saglasnost oko toga i među kreacionistima i evolucionistima.
Totalna homozigotnost ne bi imala slične probleme kao moderni konsangvinitet (inbreeding). Glavni problem s konsangvinitetom su mutacije, ili greške genetskog kopiranja, a osobito homozigotnost u mutantnom alelu.
Moguća funkcija krvnih grupa
Jedan antikreacionista je upitao: „Čemu služe krvne grupe koje samo otežavaju transfuziju krvi?“ i nazvao grupe „neispravnim dizajnom“. Međutim, tvrdnja o „pogrešnom dizajnu“ je nenaučna osim ako se ne može demonstrirati bolji dizajn. A prvo retoričko pitanje pretpostavlja da samo zato što nemamo znanje o upotrebi, ne može biti nikakve upotrebljivosti. Zapravo, u principu je nemoguće dokazati da je neki organ beskoristan, jer uvijek postoji mogućnost da se u budućnosti nađe upotreba.
To se dogodilo sa više od stotinu navodnih beskorisnih zakržljalih organa za koje se sada zna da su neophodni.[1] Timus je bila jedna žlijezda za koju se mislilo da je beskorisna, ali sada znamo da je to prvi organ koji proizvodi limfocite u embrionu i gdje nastaju T limfociti. „Timus je ključan za razvoj i funkciju imunološkog sistema.“[2] Teške imunodeficijencije nastaju kada timus postane beskoristan ili uništen. Ovo je glavni problem sa žrtvama AIDS-a. Njihove T limfocite uništava virus.
Čak i slijepo crijevo, za koje se široko smatra da je beskorisni evolucijski ostatak, sadrži limfno tkivo i ima ulogu u kontroli bakterija koje ulaze u crijeva. Funkcioniše na sličan način kao i krajnici na drugom kraju probavnog kanala, a poznato je da povećava otpornost na infekcije grla, iako se nekada smatralo da su to beskorisni organi.
Takođe je pogrešno pretpostaviti da krvne grupe ne koriste. Postoje imunološki odnosi između A, B i H antigena i antigena bakterija i biljne materije i načina na koji naša tijela reaguju na invaziju mikroorganizama bez uništavanja sebe. Čini se da postoji i veza između krvne grupe i problema sa srcem (ne tvrdnja koja se odnosi na ponašanje tipa A). Krv grupe A ima više krioprecipitata što banke krvi žele. Izgleda da mutantna krvna grupa tipa 0 predisponira ljude da razviju čir na želucu. Raznolikost krvnih grupa može značiti i da neke krvne bolesti ne mogu uništiti cijelu populaciju, ako je patogen prilagođen određenoj krvnoj grupi.
Dr Džonatan Sarfati
____________________________
[1] Wiedersheim je tvrdio da u ljudskom tijelu postoji preko 180 atrofiranih organa, u Wiedersheim, R., The Structure of Man: an Index to his Past History. Translated by H. and M. Bernard (London: Macmillan, 1895).
[2] Basic and Clinical Immunology, 4th Ed., p. 65.
